Και στα δύο φύλα παίζεται το ίδιο δράμα της σάρκας και του πνεύματος, της τελικότητας και της υπερβατικότητας τους ροκανίζει και τους δυο ο χρόνος, τους παραμονεύει ο θάνατος, έχουν και οι δυο την ίδια ανάγκη ο ένας του άλλου· και μπορούν να αντλήσουν από την ελευθερία τους την ίδια δόξα αν ήξεραν πώς να την απολαύσουν, δεν θα έμπαιναν στον πειρασμό να διεκδικούν απατηλά προνόμια και τότε θα μπορούσε να γεννηθεί μεταξύ τους η αδελφοσύνη.
Χειραφέτηση της γυναίκας δεν σημαίνει απαγόρευση των σχέσεών της με τον άντρα, αλλά άρνηση του εγκλωβισμού της στις σχέσεις αυτές.
Η κυκλοφορία του Δεύτερου φύλου στη Γαλλία το 1949 προκάλεσε σκάνδαλο δίχως προηγούμενο· τα 50.000 αντίτυπα της πρώτης έκδοσης εξαντλήθηκαν μέσα σε μία εβδομάδα, ενώ το Βατικανό το περιέλαβε στη «μαύρη» λίστα του. Το βιβλίο που σημείωσε θρίαμβο στην Αμερική και έκανε διάσημη την Μποβουάρ σε όλο τον κόσμο αποτελεί μέχρι σήμερα έναν από τους βασικούς θεωρητικούς πυλώνες του φεμινιστικού κινήματος.
Με τo Δεύτερο φύλο, το opus magnum της, η Μποβουάρ ήθελε να απελευθερώσει τη γυναίκα από τη θέση κατωτερότητας που την υποχρέωνε να είναι το Άλλο του άνδρα, χωρίς να της δίνει το δικαίωμα ή την ευκαιρία να δομηθεί σαν Άλλος με τη σειρά της. [...] Εβδομήντα και πλέον χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του Δεύτερου φύλου, η μποβουαρική κριτική στη σεξουαλική, οικονομική και πολιτική αλλοτρίωση της γυναίκας, στον αστικό γάμο, στους καταπιεστικούς νόμους περί αντισύλληψης και άμβλωσης έχει εγγραφεί σε όλες τις κατακτήσεις του γυναικείου κινήματος. [...] Η σκέψη της κατάφερε να προκαλέσει τεράστιες αλλαγές, οι οποίες δεν έπαψαν να μεταμορφώνουν το πρόταγμα της γυναικείας χειραφέτησης που πάντοτε «μέλλει να γεννηθεί».